Trauma – leczenie w gabinecie psychologicznym

Trauma czyli uraz psychiczny występuje w następstwie wydarzenia, postrzeganego przez osobę go doświadczającą jako trudnego, zagrażającego i przekraczającego możliwość radzenia sobie danej osoby. Trauma jest sytuacją niezwykle trudną emocjonalnie, dezorganizującą działanie człowieka. Analizując sytuacje trudne bierzemy pod uwagę czynniki obiektywne danej sytuacji (np. klęska żywiołowa) oraz „ulokowane” w osobie doświadczającej tej sytuacji jak osobowość, wcześniejsze doświadczenia w radzeniu sobie w sytuacjach trudnych, jej potrzeby, reaktywność emocjonalną. W pierwszej kolejności człowiek musi zinterpretować sytuację jako trudną, zagrażającą, a zależy to od jego indywidualnego progu reakcji, odporności na stres, typu reagowania (np. lękowego), dojrzałości osobowości.

Następstwa urazów psychicznych

– czasowe obniżenie nastroju i aktywności człowieka rozumiane jako reakcja na sytuację trudną np. śmierć osoby bliskiej; w tym wypadku mówimy o reakcji której siła dostosowana jest do siły bodźca czyli adekwatna do sytuacji. Taką sytuacją jest żałoba, gdzie smutek, żal po stracie, gniew utrzymujący się przez okres ok. 6 miesięcy są wyrazem zdrowia psychicznego. Jeśli depresyjny klimat emocjonalny utrzymuje się dłużej bądź nasila się warto rozważyć konsultację psychologiczną;

– reakcje lękowe, nerwicowe – określamy jako reaktywne kiedy jesteśmy w stanie wyszczególnić sytuację trudną, urazową poprzedzającą wystąpienie objawów; w skutek urazu wytwarza się gotowość do reagowania lękiem, niepokojem z jednoczesnym poczuciem bezradności, wycofania z działania i poczuciem braku wpływu na sytuację przeżywaną jako trudną (syndrom rezygnacyjny);

– zaburzenia psychosomatyczne – są to choroby somatyczne, w podłożu których ważną lub kluczową rolę odgrywają czynniki psychiczne;

– psychozy reaktywne – epizod depresyjny, reakcja paranoidalna – występują stosunkowo rzadko.

Trauma – objawy

Osoby doznające traumy skarżą się ciągłe, mimowolne przeżywanie traumatycznego doświadczenia w postaci uporczywych obrazów czy wspomnień, powtarzających się sny związane z trudnym wydarzeniem, silna reakcja emocjonalna w sytuacjach przypominających doznanie urazu. Osoby te unikają i tłumią myśli, uczucia i emocje, w jakikolwiek sposób wiążące się z urazem albo przypominające o nim. Stale towarzyszy im uczucie wyobcowania, alienacji. Osoby te są pobudzone, napięte, dysforyczne, reagują wzmożoną czujnością, uczuciem zagrożenia. Częste u osób po doświadczeniach traumatycznych są trudności z koncentracją uwagi oraz zaburzenia snu. W takiej sytuacji, przy tak nasilonych objawach pomocny okazuje się kontakt z psychologiem.