Leczenie bulimii w  gabinecie psychologicznym

Bulimia, podobnie jak anoreksja dotyka głównie kobiet. Zachorowalność na bulimie ma miejsce później niż w przypadku anoreksji, ok. 16 – 20 roku życia. W bulimii występują naprzemiennie okresy żarłoczności i prowokowanych wymiotów. Objadanie się ma w bulimii charakter impulsywny, niekontrolowany. Wybór pokarmu jest często przypadkowy, liczy się ilość, bez względu na walory smakowe. Po epizodach obżarstwa chorym na bulimie towarzyszy poczucie winy, zawstydzenia sobą i niechęci do siebie. W przypadku bulimii osoby na nią chorujące utrzymują względnie stałą i mieszczącą się w normie masę ciała. Bulimia nie niesie z sobą takiego ryzyka zagrożenia życia jak anoreksja, zazwyczaj osoby chorujące na bulimię nie wymagają hospitalizacji. Leczenie osób z bulimią w gabinecie psychologicznym odbywa się jeden bądź dwa razy w tygodniu w zależności od długości trwania choroby i nasilenia objawów

Bulimia – objawy towarzyszące

Na skutek wymiotów i stosowania środków przeczyszczających dochodzi do zaburzenia poziomu elektrolitów w organizmie. W przypadku przewlekłej bulimii pojawiają się objawy fizyczne w postaci bólu i zawrotów głowy, ogólnego wycieńczenia, arytmii, palpitacji serca, obrzęku ślinianek przyusznych, uszkodzeń śluzówki jamy ustnej i uzębienia. Objawy związane ze stosowaniem środków przeczyszczających to problemy z wypróżnianiem się bez wsparcia tych środków, a w skrajnych sytuacjach mamy do czynienia z trwałym zaburzeniem funkcji okrężnicy.

Bulimia – trudności psychologiczne

Na poziomie psychologicznym osobom chorującym na bulimie towarzyszy poczucie braku bezpieczeństwa, niepewność, lęk, poczucie winy, smutek, depresja, negatywny obraz siebie. Bulimia najczęściej jest przeżywana przez pacjentki jako utrata kontroli nad jedzeniem. Jedzenie u bulimiczek ma inne funkcje niż zaspokojenie głodu i często towarzyszy mu poczucie winy. Wymiotowanie ma służyć rozładowaniu napięcia wynikającego z poczucia winy i odrazy, które pojawiają się po epizodach przejadania się. Jednak takie działanie ‘naprawcze’ odnosi odmienny skutek, stając się przyczyną wstydu i większego obrzydzenia sobą pacjentek chorujących na bulimię. Bulimia, podobnie jak anoreksja, związana jest z nadmiernym znaczeniem przypisywanym wadze i wymiarom ciała w budowaniu poczucia własnej wartości bulimiczek.